ie Vroomshoop kent, kent Café Kremer. In het pittoreske dorp is Kremer namelijk al 66 jaar een heus begrip. Al 37 jaar lang runt Dick Kremer, samen met zijn vrouw Marijke, met onverminderde passie en toewijding het café: een plek met ontelbare verhalen.
Vanaf de overkant van de straat wordt geroepen. “De koffie en cake staan al klaar!” Henk Beldman, stamgast, ondernemer uit Vroomshoop en goede vriend van Dick staat in het zonnetje. Vanaf het moment dat je Café Kremer binnenloopt, merk je dat het een bijzondere plek is. De herinneringen zijn terug te zien aan de fotomuur, de vele attributen die overal zijn opgehangen en de ietwat versleten maar daardoor extra authentieke inrichting.
Kloppend hart van Vroomshoop
In 1958 begonnen de ouders van Dick met het café, toentertijd nog een cafetaria. Dick wijst rond. "Dit was vroeger ons huis. Beneden een kleine keuken en woonruimte, boven een slaapkamer voor mijn ouders, opa en oma en mijn broertjes en zusjes. Mijn vader had toen een cafetaria aan huis.” Na het overlijden van Dicks vader werd het café verhuurd. Toen de huurders besloten om te stoppen, was dat in 1987 voor Dick en Marijke hét moment om het café over te nemen. Al snel werd Café Kremer een begrip in Vroomshoop en omstreken.
Het Kremer Virus
Het café is dagelijks open en er is geen personeel in dienst. Dick begint gelijk te vertellen: “Het is prachtig werk, na 37 jaar doen Marijke en ik het nog steeds met plezier.” Marijke komt het café binnen. “Ik zie er niet uit hoor, ik ben bezig in de schuur”, grapt ze. Ondertussen krijgt ze een kopje koffie van Dick. Henk: “Dat bint ze hè, werken, werken, werken. Maar dat wordt beloond. Iedereen komt hier een keer terecht.” Henk vertelt over de eerste keer dat hij bij Café Kremer is beland. “Ik weet het nog goed, ik kwam binnen en dacht: ‘Godsamme, dit is een gezellige gelegenheid!’ De vogeltjes floten toen ik ’s ochtends naar huis strompelde.” Lachend voegt hij toe: “Een gezellige avond. De dag daarna was ik er weer. Vanaf toen was het mis, maar wel goed mis: het Kremer Virus.”
“Ons kent ons, alles wordt met elkaar gedeeld”
Daar doe je het voor
De samenwerking tussen Dick en Henk is gaandeweg ontstaan. Henk: “Wat ze hier doen is faciliteren, denken in mogelijkheden. Dick en Marijke horen een idee en geven er op zijn Kremers invulling aan.” Hij schiet in de lach. “Er wordt niet alleen dom gezopen, al kunnen we dat ook wel.” Dick is het daarmee eens. “Als we iets doen, dan doen we het goed.” Het eerste Glazen Cafeest werd georganiseerd in 2008, een nabootsing van het 3FM Glazen Huis. Acht dj’s maakten dag in dag uit live radio. Ook hadden ze contact met het Glazen Huis zelf. Voor goede doelen zetten Dick en Henk zich vaker samen in. Daarmee hebben ze in de loop der jaren tienduizenden euro’s opgehaald. Dick vertelt over de samenwerking met Stichting Kans voor een Kind. Zij zetten zich in voor Twentse kinderen die het, om wat voor reden dan ook, niet gemakkelijk hebben. “In 2017 hebben we de Tour de Triomphe georganiseerd: een fietstocht van Parijs naar Vroomshoop. Met de Scholensprint 2023 werd gefietst langs alle Kans voor een Kind-scholen.” Henk: “Het is mooi om een bijdrage te leveren en mensen te helpen die het nodig hebben. Daar doe je het voor.”
Aan anekdotes geen gebrek
Café Kremer is meer dan alleen een café. Dick blikt terug. “Door de jaren heen is er veel gebeurd, teveel om op te noemen.” Van het organiseren van paardenraces tot het organiseren van festivals als Bosrock. De muren en het plafond van het café vertellen duizenden verhalen. Met tickets, posters en foto’s van georganiseerde evenementen, opgehangen muziekinstrumenten van bands en fietsen van de Tour de Triomphe aan het plafond heeft het café de ultieme huiskamersfeer. Het café spreekt boekdelen: of het nou gaat om een bordje ‘nevenresidentie Carnavalsvereniging de Smoezen Vroomshoop’ of om het aangevraagde straatnaambordje voor de overleden burgemeester Koetje.
Een café van lief en leed
Volgens Marijke draait alles om samenwerking. “In je eentje kun je niks. Zonder hulp van al die mensen zou dit café nooit zijn geworden wat het nu is. Samen staan we sterk, dat is écht zo.” Van bruiloften, begrafenissen en alles daartussenin: bij Café Kremer heeft het plaatsgevonden. Henk complimenteert de altijd bescheiden Dick en Marijke. “Kijk, Twentse nuchterheid. Maar dit is voor mensen een waardevolle plek. Hier wordt een bepaalde band met gasten opgebouwd, dat is niet te beschrijven.” Met dart-, biljart- en fietsavonden is het ook nog een gewone kroeg. “Het hoogtepunt? Ja, zeg het maar.” Marijke graaft tussen de honderden herinneringen. “Sommige dingen vergeet je nooit meer. Een rijk leven is een verzameling van mooie momenten.” Henk sluit zich daarbij aan. “Dit is een dorpskroeg van bloed, zweet en tranen. Ons kent ons, alles wordt met elkaar gedeeld. Waar zie je dit nou nog?” Volgens Dick zijn het alleen maar hoogtepunten. Hij lacht. “Alles wat we doen is machtig mooi.”
“Het is mooi om een bijdrage te leveren en mensen te helpen die het nodig hebben”
