e vorige keer schreef ik over de curve van ontwikkeling waarin wij volgens mij terechtgekomen zijn. Een positieve kijk op het duurzaamheidsprobleem. De groep, met naar mijn mening de meeste invloed, ‘ondernemers’ begon aan te pakken en was daadwerkelijk bezig om de aarde te redden. Toen magazine no.5 bij de drukker lag, zette corona door en enkele artikelen konden regelrecht de prullenbak in, omdat ze niet meer relevant waren toen het magazine op de lees- en directietafels in Twenterand en omstreken kwam te liggen.
Zo snel kan het gaan dus. De eerste weken werd, ondanks de nare situatie, de lucht blauwer, de uitstoot van CO2 minder. Lokale ondernemers en hun producten worden sindsdien meer gewaardeerd en er werd hulp geboden aan iedereen die het nodig had; tenminste zo leek het. Er werd zelfs geklapt voor de werkers in de zorg. Er werd gepraat over basisinkomens, betere lonen voor de mensen die het ́echte werk ́ doen. Het kon niet op. Nu even verderop in de tijdlijn zijn we nog niet veel verder, maar wel een stukje wijzer.
In de eerste paar weken van de crisis las ik het boek ‘Good to Great’ van Jim Collins, waarin hij o.a. beschrijft wat uitzonderlijke bedrijven deden bij tegenslag. Ze zagen de harde realiteit onder ogen en pasten zich aan de situatie aan, om vervolgens met een rotsvast vertrouwen verder te gaan met waar ze goed in willen zijn. De ontstane situatie zorgde er ook voor dat zogenoemde ‘echte ondernemers’ en grote bedrijven waar iedereen zo tegenop kijkt, konden laten zien of ze geschikt zijn voor de toekomst. Een aantal faalde verschrikkelijk. Het is nu afwachten of ze hier in de toekomst de prijs voor gaan betalen, want juist deze ondernemers kregen vaak extra hulp. Voor veel mensen is goed zichtbaar geworden welke ondernemers en bedrijven er toe doen en welke soms ook gewoon regelrecht asociaal zijn. Het grootste voorbeeld is natuurlijk booking.com waar geen enkel mens die bij zijn volle verstand is nog een hotel boekt. Dit soort bedrijven gedraagt zich als een bloedzuiger van economie en maatschappij. We kunnen ze wat mij betreft missen als kiespijn.
Gelukkig zijn er meer móóie voorbeelden. Van ondernemers die kansen zien en zelfs in deze tijd nieuwe bedrijven oprichten zoals Joost Kunst Rietdekkersbedrijf en de Brandmeesters B.V., waarover te lezen is in Magazine N.06 en op het kennisplatform. We zien ondernemers leiderschap tonen. Ze nemen de situatie zoals deze is en zonodig gooien zij hun bedrijfsvoering radicaal om en spelen in op mogelijkheden die er ontstaan. Ideeën die in het verleden op de plank bleven liggen door drukke werkzaamheden worden nu wel uitgewerkt en - al dan niet uit nood - meteen in de markt gezet. Het was voor mij ook nieuw dat een plan een kans kreeg ook als succes niet gegarandeerd was.“Mooi geprobeerd en waardering alom hoorde je van iedereen” Op naar de volgende uitdaging. Hierdoor was de kans om ideeën te laten slagen zelfs aanzienlijk groter. Iedereen was bereid om te helpen. Volgens mij is dit de grootste winst van deze crisis. Mensen durven (al dan niet gedwongen) wat anders te gaan doen, dan wat ze altijd deden. Ze durven te leren voor iets anders dan datgene waar ze al jaren in vastgeroest zaten. Dit is ook hard nodig in de toekomst, want de verschuiving in banen is per direct begonnen.
Het bekende spreekwoord luidt inmiddels niet voor niets:
Schoenmaker ga doen waar je ook goed in kunt zijn
