e kop boven dit artikel had maar zo de slogan van Bouwbedrijf Webbink kunnen zijn. Want als je praat met Arjan Webbink, directeur van dit 117 jaar oude familiebedrijf, dan draait het gesprek vooral om mensen, plezier en heel veel lol maken met elkaar: “Ik ben daarnaast ook al zo’n vijfentwintig jaar commandant van de vrijwillige Brandweer hier in Vriezenveen. En ik denk dat die mentaliteit ongemerkt ook in ons bedrijf is geslopen: hard werken en lachen en huilen met elkaar.”

‍

‍

Is Brandweercommandant toeval? De overgrootvader van Arjan schijnt in 1905, tijdens de grote brand in Vriezenveen waarbij ruim driehonderd woningen van het Westeinde tot het Oosteinde in vlammen opgingen, als timmerman te zijn begonnen: “Ik ben de vierde generatie en dat zie in ons logo, in de vorm van vier bouwlagen, terugkomen.” Met veel respect vertelt Arjan over het moment waarop zijn vader onverwacht een stap terug deed: “Mijn vader werd op jonge leeftijd getroffen door een ziekte en kreeg zuurstoftekort tijdens een operatie. Hij was daardoor lange tijd niet is staat om te werken. Ineens kwam hij op een maandagmorgen de kantine binnen en zei: ‘Jullie hebben mij een half jaar niet gebeld en niets gevraagd en het bedrijf draaide gewoon door. Dus ik denk dat jullie het wel zonder mij kunnen.’ Niet dat dit betekende dat ik er vanaf dat moment alleen voor stond, want hij had het beste met mij voor en bleef mij met raad leeftijd getroffen door een ziekte en kreeg zuurstoftekort tijdens een operatie. Hij was daardoor lange tijd niet is staat om te werken. Ineens kwam hij op een maandagmorgen de kantine binnen en zei: ‘Jullie hebben mij een half jaar niet gebeld en niets gevraagd en het bedrijf draaide gewoon door. Dus ik denk dat jullie het wel zonder mij kunnen.’ Niet dat dit betekende dat ik er vanaf dat moment alleen voor stond, want hij had het beste met mij voor en bleef mij met raad en daad terzijde staan. En met de jongens kwam hij ook nog meerdere keren per week een kaartje leggen. Hij was een aardige man met wie je nooit ruzie kreeg. Twee jaar geleden overleed hij op 78-jarige leeftijd. Een jaar daarvoor hebben we met z’n allen hier, in onze bruine kroeg, nog officieel afscheid van hem genomen.”

‍

Groei

De vraag welke groei het bedrijf sindsdien heeft doorgemaakt, vindt Arjan niet zo heel interessant. “In omvang, in omzet? Toen mijn vader het bedrijf leidde, deed hij alle kantoorwerk alleen en er was een meisje op de administratie, maar er waren tientallen mensen aan het werk op seriematige projecten. Nu hebben we hier vijf man - en nog altijd het meisje, inmiddels 65 - op kantoor en dertig man buiten op allerlei projecten. We doen veel zelf. We maken onze eigen tekeningen in 3D, waardoor anderen, installatie- of metaalbedrijven, hun deel kunnen toevoegen en we eventuele fouten vooraf kunnen tackelen”.

‍

Trouwe klanten

Waar ligt jullie accent? Particulier of bedrijfsmatig? Arjan: “Het accent ligt bij ons wel op bedrijfspanden. Wij hebben daarin zeer mooie, vooral ook terugkerende opdrachtgevers. Dat is vertrouwen opbouwen. Maar het is ook bouwen aan relaties. Ik ga nooit met klanten uit eten. Ze komen bij ons thuis, in het weekend, met partner en kinderen. En dan doen we een barbecue, dan is het gezellig en hebben we lol. Da’s toch mooi? Wij zijn niet zo van de uurtjes, maar meer van de perfectie. We zijn zeer transparant in onze begroting en willen graag mooie en goede dingen maken. En dat betekent dat we soms meer tijd stoppen in iets dan oorspronkelijk is begroot. Omdat iets anders uiteindelijk beter uitpakt. Omgekeerd kan iets ook meevallen qua uren. Dat is wel eens lastig uitleggen in de particuliere markt. Maar desalniettemin bouwen we nog altijd - ook op dit moment weer vijf - mooie woningen. Bouwen blijft toch een feestje.”

‍

“Als ik ooit bij je wegga, dan ga ik naar Webbink, want daar is het gezellig!”

‍

Personeel

Ook bij Bouwbedrijf Webbink is de krapte op de personeelsmarkt merkbaar. “Het is vooral lastig kwalitatief goede medewerkers te krijgen. Het merendeel is afkomstig vanuit het leerlingenstelsel en die leiden we, bij voldoende potentie, zelf verder op. Een enkele keer zit er een talent tussen. Iemand die het letterlijk in zijn vingers heeft. En heel soms komen ze spontaan van een ander bedrijf en hoor ik later van zijn vorige werkgever de reden: ‘Als ik ooit bij je wegga, dan ga ik naar Webbink, want daar is het gezellig!’, lacht Arjan. “Dat is natuurlijk ook zo. Neem alleen al onze jaarlijkse familiedag. Als je ziet wat hier dan wordt opgebouwd; van klimtoestellen en glijbanen tot een zwembad en barbecues en iedereen helpt mee, ook bij het opruimen.” Maar kan het misschien ook te maken hebben met die landelijke aandacht in 2019 door ‘Bouw zoekt Vrouw’. “Haha, ja, dat was me wat,” zegt Arjan. “Hoe een spontaan idee tijdens de VrijMiBo leidde tot een gigantische media-aandacht. Ongepland. Ook weer zo’n typische actie die alleen maar hier vandaan kan komen.”

‍

‍

Duurzaam

Even weer serieus. Vijf jaar gelden werden namens een woonstichting in deze gemeente een aantal grote, landelijke spelers en enkele lokale aannemers gevraagd om na te denken over het projectmatig verduurzamen van bestaande huurwoningen van diverse woningcorporaties. De lokale ondernemers kregen daarbij een boodschap mee: zoek elkaar op. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd: “Ik geloof dat wij er met Maneschijn Vroomshoop en Warmes in Lattrop binnen twee minuten uit waren. Binnen no-time was Energie Zuinige Bouwers (EZB) opgericht en vanaf het eerste moment werken wij uitstekend samen binnen deze gezamenlijke onderneming, waarin wij onderling onze eigen medewerkers in ploegen van zestien of zeventien man op projecten laten samenwerken. Met succes. En natuurlijk hebben we dit eerste succesvolle lustrum samen gevierd met een feestje!” Trots, Arjan? “Weet je, mijn stiefzoon werkt nu sinds kort in ons bedrijf. Hij komt niet uit de bouw, maar staat nu wel op de steigers. Om het vak te ruiken en te proeven. Van onder af aan beginnen. Vervult mij dat met trots? Ik denk eerder dat ik er dankbaar voor ben.”