avonds zit hij nog geregeld even achter de computer op kantoor. Dat kan ook gemakkelijk, hij woont immers naast het bedrijf. Maar de werkweken waarin hij gemakkelijk zeventig of zelfs tachtig uur maakte, die heeft hij achter zich gelaten. “Dan neem ik liever iemand extra aan,” zegt Koen Lansink. Hij is inmiddels de vierde Lansink aan het roer van het familiebedrijf, dat tegenwoordig LanKo heet.

‍

‍

En nee, dat Ko is geen verwijzing naar zijn voornaam. Zo ijdel is hij niet. “Het staat voor Kozijnen. Lansink Kozijnen, dus.” Het bedrijf dat zijn overgrootvader meer dan honderd jaar geleden - om precies te zijn in 1906 - oprichtte, heeft zich in de loop der jaren steeds meer gespecialiseerd. Herman Lansink vestigde zich aan het begin van de twintigste eeuw als zelfstandig timmerman en metselaar in Deurningen, later werd het een algemeen bouwbedrijf mét een timmerfabriek, maar sinds 2005 maken ze aan de Oude Deurningerstraat nog uitsluitend houten kozijnen, ramen en deuren.

‍

“Nu alles schaars is, is de inkoop van hout een uitdaging, maar het lukt nog steeds"

‍

Vierde generatie

Koen is na oprichter Herman, diens zoon en Koens opa Gerard en Koens vader Henk dus de vierde Lansink aan het hoofd van het bedrijf. Of er ook een vijfde generatie komt, is nog maar de vraag. Net als het voor Koen niet vanzelfsprekend was dat hij het familiebedrijf zou gaan leiden, is het dat voor een van zijn drie kinderen ook niet. “Ze zijn veertien, twaalf en elf. Ik weet nog niet of ze me willen opvolgen, al zit er wel potentie in. Maar ik verplicht ze tot niets. Zelf had ik vroeger ook de vrije keuze. Toen ik jonger was, zei ik altijd dat ik aannemer wilde worden, met als mijn vader. Ik heb ook de bouwopleiding gedaan, maar op een gegeven moment komt ook de praktijk. Op de werkvloer bleek dat ik er de persoon niet naar was om ’s zomers in de brandende zon en ’s winters in de kou op de bouwplaats te staan. Mijn vader vertelde me ook dat er weinig controle was op de bouw.”

‍

Van elkaar leren

Toch gaan we nog even terug naar die jaren dat hij nog op de opleiding zat. Hij moest stagelopen, maar wilde dat niet in het familiebedrijf. “Mijn vader zei ook: ga eerst maar bij een ander in de keuken kijken." Hij probeerde bij veel aannemers aan de bak te komen als stagiair, maar kreeg steeds nul op het rekest. “Dat snap ik niet, ik denk juist dat je van elkaar kunt leren. Ik zou er helemaal geen probleem mee hebben als een zoon van een andere aannemer of timmerfabriek hier zou komen werken. Ik kwam dus toch bij mijn vader terecht, heb ik hier mijn stage gedaan. Ik deed alles en op een gegeven moment kon ik hier aan de slag komen en ik groeide er langzaam in. Ik leerde met het tekenprogramma werken, calculeren.” Nu werken er een kleine vijfentwintig mensen bij het bedrijf. Vader Henk is inmiddels eenenzeventig jaar en hij droeg de leiding een aantal jaren geleden over aan Koen. “Maar hij verzorgt nog steeds het transport, dat vindt hij leuk.”

‍

‍

Werk in overvloed

LanKo richt zich dus alleen op houten ramen, kozijnen en deuren. Werk is er genoeg. “We zitten bijna vijftien weken vooruit te werken; we hebben zelfs al opdrachten uitstaan voor september en oktober. Ik heb personeel voor de meeste werkzaamheden, ik doe zelf vooral de randzaken. En de inkoop van hout. Nu alles schaars is, is dat wel een uitdaging, maar het lukt nog steeds. Al kunnen houtleveranciers er niet meer van op aan dat een schip vaart zoals eerst gepland.”

‍

Papierloze fabriek

Duurzaamheid is belangrijk voor het bedrijf. “Zo zijn we bijvoorbeeld STIP-gecertificeerd, wat wil zeggen dat alles wat we maken alleen van duurzaam hout komt. Dus of FSC- of PEFC-hout. Maar het streven naar duurzaamheid gaat verder. In de fabriek gaat steeds meer digitaal. “We willen een papierloze fabriek worden. Alles gaat op tablets, ook de tekeningen. Elk kozijn krijgt een eigen chip met zijn DNA mee. Daar staan de gegevens op: welk type glas, beslag, rooster, kleur en maten. Zo kunnen we alles achterhalen, bijvoorbeeld bij schade. Gegevens zijn gemakkelijk terug te vinden en dan hoeven we niet langs te komen om de schade op te nemen. Een foto versturen is dan voldoende om bijvoorbeeld een offerte te maken voor vervanging bij schade. Dat scheelt ons en de klant - vooral aannemers en woningbouwverenigingen - heel veel tijd.”